# 7 Children's book in a playground and # 8

On Sunday we went to visit my mother in law. I had been planning to leave a book somewhere near where she lives. For one reason, because I joined in a Bookcrossing Challenge, 'Leave 52 books in 52 different towns/villages'. To be able to leave something when I travel I had prepared several books, among them quite a few children's books.

Among them this book for small children with lovely illustrations. It is about a small elephant that wants a little brother or sister. It is written in Dutch: 'Tetkees zoekt een baby' which means something like 'Trumppeter looks for a baby'

I know there are some children's playgrounds in her village. So we went to one and left this children's book there.


While we were at it I decided to leave one for a grown up as well.

It was blazing hot. No one around. Still I felt a little funny. A few hours later I had a little peak to sea whether someone had found them. They were still there, then. I hope they have found a new owner by now.

#6 Een controlled release in de lenteloterij

Een prentenboek waar wij heel veel plezier van hebben gehad: "Goed zo, Kleine beer!" van Martin Waddell. Wat een mooie prenten. En vooral, wat een begrip voor de gevoelens van een klein kind dat de grote wereld ontdekt. En voor de angsten van ouders, dat ook wel. Elke keer dat je kind iets nieuws doet, moet je het loslaten. En je kind moet jou loslaten. De eerste stapjes, voor het eerst alleen buitenspelen, voor het eerst op een klimrek. Alle begin is moeilijk, een beetje eng ook. Soms eng voor het kind. Soms voor de ouder. Nou, papa, mama, vertrouw er maar op. En geef je kind dat vertrouwen dat het het wel kan. Ja hoor ga maar. Dat komt zo mooi uit in dat boek.

Dat loslaten is een telkens doorgaand proces. Er zijn telkens nieuwe spannende dingen om te leren. Het is een proces van herhalen van dezelfde actie net zolang tot het niet meer eng is. (Ik herinner mij een keer met Junior in het zwembad met *tig keer van de kant in mijn armen springen... net zolang tot het niet meer eng was.) En in het boek zit ook een soort herhaling. Telkens een zelfde structuur. Herhalen is sowieso goed om een boodschap aan kleine kinderen over te brengen. Ze vinden het leuk. Herhalen is ook goed voor de taalontwikkeling, vermoed ik. Dan leren ze de woorden kennen. Ze leren het ritme van de zinnen kennen. Heerlijk vertrouwd. Heerlijk om te lezen voor het slapen gaan.

En daarom kun je het eindeloos lezen die boekjes. Maar voor ons heeft het boek zijn werk gedaan. Onze Junior leest inmiddels zelf. En daarom ging dit boek op reis, als zwerfboek, naar een moeder die hier hopelijk veel plezier aan gaat beleven.

Het is een controlled release* in het kader van de lenteloterij. Deze keer gaat het boek naar een andere bookcrosser, naar de winnaar van de lenteloterij. Een baby nog. Vandaar dit prentenboek. Ik wist niet of hier een -gelukkige vinder - boodschap op zijn plek is. Ik laat het toch maar staan... Want na een tijdje zal Joreha toch ook dit boekje ontgroeid zijn.

* 'Controlled release' wil zeggen: je geeft het of stuurt het aan een bekende. Dus je weet precies bij wie uitkomt. Die kan er wel mee doen wat hij of zij wil.

#5 Fifth release - daring and festive at the same time

Today I released a book at the bridge near a 18-19th century fortress on the outskirts of Nieuwegein, fort Jutfaas. It was my fifth release.

Before this I was a bit hesitant about being seen, so I tried to do it when other people were not around. Today I tried to be more daring. In fact I had to, it was the middle of the day. And I needed to add some touch, which I could only do at the release location.

I was 'dared' in a challenge to make a festive release. So I used a book celebrating love and the summer (Jan Wolkers Zomerhitte). To make sure I followed the challenge I added some nice touch in the form of a balloon with a smiling face. And hung it from the bridge with a coloured ribbon.

I blew the balloon at a friend's house. We drew the face. Then let the air out again. At the location I blew the balloon again. And then I had juggle the ribbon (which was too long) and tie everything to the metal bridge.

This place is quite near sports grounds and buildings of local offices. And considering the good weather several people were cycling and walking past. No one seemed to take notice... but I still felt a bit awkward so I didn't look anyone in the face. I just thought to myself, it is just like when I prepare a children's party and tie ribbons and directions to trees... like a mantra.

See: http://www.bookcrossing.com/journal/8036900/

Vandaag mijn vijfde release. Die heb ik aangegrepen om te werken aan de uitdaging van Stromend_water om een feestelijke en vrolijke release te doen. Aangezien ik ook net ben ingestapt in de uitdaging "release 52 boeken op 52 plaatsen in 2010" gelijk maar buiten Utrecht.... en wel in Nieuwegein, bij Fort Jutfaas. Een ballon met lachgezichtje en een kadostrikje leek mij al behoorlijk feestelijk. Intussen dacht ik de hele tijd bij mezelf: "ik doe net alsof ik een speurtocht uitzet, ik doe net alsof ik een speurtocht uitzet." Ik blijf mij afvragen of mensen het raar vinden....

#4 Utrecht; on a bike

A children's book. A picture book of pig and frog, or in Dutch: Kikker and Varkentje. I really love "Kikker". And hope the finder does too.

I left it on a children's seat on the back of a bike. Good luck Frog!

#3 Rotterdam: a Dan Brown book

I was thinking about a release with a theme. But could quite make up my mind. One thing that bugged me was walking along Weena, a wide street in the centre of Rotterdam, that not many people passed by this route. Or if they did they seemd to be in a hurry.

Further down the street there were a few "beelden". One of these was in front of a building of one of the biggest industries in the Netherlands. I couldn't make out what the title and subject of the image was. And the building was so quiet during a Sunday. Not the right place. Not even on the sunny steps in front....

Moving on, I passed some nice statues by Willem de Kooning. Really nice, a "Sitting Woman". But there were some women sitting in front of it. And I simply didn't dare climbing up the green and leaving a book on the stone woman's lap. It was tempting... but maybe some other day.

I walked on. and I ended up on a square with some high buildings. Under one of these I noticed many people passing by from a nearby metrostation. And under it was a small memorial statue for people that were lost during the first stages of World War 2. This seemed to be a good place. The statue was a symbol for people lost in the War. The book title: "lost symbol"

Maybe a little farfetched. Maybe not in accordance with the idea of the memorial statue. I hesitated. Then I left the book. And walked away hoping for the best.

I haven't heard anything. A failed themed release? Maybe it was a bad choice to leave a thriller on such a place. Next time I will leave something more appropriate. A book about Zadkines statues or something. And I will look for another place for a book like this.

FURTHER READING
Read about it in the relevant Journal on the bookcrossing site.

Second release: Karin Slaughter

So my first release was a bit hesitant. For my second and third release I had prepared a little better. On a Sunday I was going for a visit in Rotterdam. I had a few books registered beforehand. This time I knew a few about some places where to leave a book.

An informed newby
I had read the pages on the bookcrossing website under the headings "Newbies" and "Release techniques". Why should anyone wonder about release techniques. Well, the purpose of most bookcrossers is getting their books to other people who might like to read it, and maybe even get to people who will get into reading alltogether (or more likely into reading a new kind of book). They get really excited when the book they released will get a journal entry of the finder, telling them they found it, and later telling about how it was released again. But even though most will be reasonably happy if a book ends up on someone else's shelf collecting dust for a while, they will really love for the book to be passed on (and on and on).

Bookcrossing nightmares
One of the nightmares of bookcrossers is for the book to end up being picked up by cleaners and be chucked into a bin, never to be read anymore. So we will be very happy when we hear from a book - especially if it turns up after many years, or quite far from the place it was first released.

So getting a journal from a finder, even from an anonymous one is a thrill - and a relief as well. For this reason you will find questions on the bookcrossing forum about how to get a higher catch rate.... And how one could go about getting there. Does it make a difference how or where one does a release.

Bookcrossing dreams of success
It looks like there are many places where you get quite a good chance for the book to be picked up - and for it to get a journal from the finder on the site. Leaving a book in a place in nature seems to work well. Also to make it perfectly clear to the person finding the book that YES, this is a book that you (YES YOU), the passerby, can take with you.

Preparation
So this second time I was better informed about the how. Stickers on a book at all sides, cover it against the rain in special plastic bags. Paste a label explaining bookcrossing inside the book. Make sure it is registered at the bookcrossing site (it gets a unique number, its BCID). And perhaps add a leaflet about bookcrossing in it. So I had collected labels from the Dutch website. And I had bought some stickers about bookcrossing in the BD supply store. The books I registered were labeled, stickered and bagged. They lie waiting for their day of release.

Prepared this way I went to the train station. My second release was a small book written by Karen Slaughter, a mystery / thriller. I looked for my platform. Walked to the end of it. There I found a bench, no one around. I left the bag on the bench and then went and sat in the train that rolled into the station. And when the train left, I waved at the book still lying on the bench. Good luck!

And it was lucky. By evening when I returned home, I found that the book had been found, and a journal entry was made by an anonymous finder (an AF in the bookcrossing lingo). It said: "I found the book on the platform and it traveled with me to Rotterdam." Apparently, it followed me on the next train. ;-)

Yes! A catch! I was thrilled.

Zwerfboeken: first release

Spannend, een 'book release'
Enige tijd geleden vond ik een zwerfboek. Het idee trok mij enorm aan. Ik was wat druk de afgelopen tijd met werk. Nu in de meivakantie kon ik er eens beter naar kijken. Uiteindelijk besloot ik mijn boekenkast en -planken maar eens te bekijken. Welke boeken zouden anderen nog wel plezier kunnen doen, terwijl ik er zelf nauwelijks naar om kijk? Hmm, eens beginnen met kast met stapels boeken naast mijn bed, niet erg overzichtelijk.

Daar vond ik het eerste boek dat ik heb losgelaten. "Field of 13", een spannend boek van Dick Francis. Het leek mij leuk daarmee te beginnen. Het was spannend genoeg, voor een ander om plezier van te hebben. En het heeft mij weinig gekost. Ik kan het wel missen. Mocht ik toch weer eens willen lezen, dan staat de bibliotheek vol met boeken van Dick Francis. Afgezien daarvan; de man is onlangs overleden.

Waar en wanneer kan ik een boek bevrijden?
Op een dag dat ik naar Rotterdam ging, zou ik het boek loslaten. Ik had bedacht dat het station van Utrecht een goede plek was om te beginnen. Dat is achteraf tegengevallen. Ik was wat laat, kwam niet meer in de hal. Uiteindelijk ging het book met mij op reis naar Rotterdam. In Rotterdam barstte het weer van de bewakers en helpers die de beste plekken om iets achter te laten 'afdekten'. Ik deed nog moeilijk met veters strikken, in de hoop dat ze zouden doorlopen. Maar ik durfde daar ook niet goed. Groot station, wie weet of men wel heel nerveus zou worden van een achtergelaten pakketje... Pas op de thuisreis in de trein, vlak voor we Utrecht weer inreden, heb ik het boek op een stoel in de trein achtergelaten.

Die trein ging door naar Amsterdam, rond 21.23 op zondag 16 mei. Misschien een beetje laat. Ik hoop maar dat het boek door een lezer is meegenomen, die Engels leest (ook dat nog) en niet in de handen (en vuilniszak) van schoonmakers is terecht gekomen.
Tot op heden geen melding op de website.... jammer.

Bookcrossing community
Een groot genoegen om rond te kijken op de websites hierover. De Nederlandse site www.bookcrossing.nl bevat veel uitleg. Heel prettig als je de Engelse taal niet zo goed beheerst. De website www.bookcrossing.com is nog uitgebreider. Daar vind je vele mogelijkheden om met andere bookcrossers ideeën uit te wisselen. Hoe je het beste boeken kunt loslaten. Bookcrossers vinden het namelijk leuk om boeken in het wild achter te laten. Maar helaas komen die boeken lang niet altijd boven water, in de zin dat iemand terugmeldt waar het gebleven is. het is zelfs moeilijk om mensen over te halen om een boek te pakken. Het grappigste verhaal dat ik las, ging over een wild release tijdens de Book Convention in Amstelveen onlangs. Iemand wilde een boek oppakken, dat bij twee mannen in een plantsoen was neergelegd. Deze mannen wilden het boek zelf niet, maar keken de vinder eerst een paar keer vuil aan. Wie weet komt de eigenaar nog terug? nee, dat staat erop: NEEM MIJ MEE. IK BEN NIET KWIJT. IK BEN EEN ZWERFBOEK. Ondanks deze tekst op het boek, bleven de mannen boze blikken werpen, toen de vinder (een bookcrosser) het boek meenam.

Release technieken: opvallen en de goede plekken
Bookcrossers breken zich het hoofd waar ze het best een boek kunnen loslaten. Een van de grootste zorgen is dat een boek rechtstreeks de prullenbak in gaat. Hoe zorg je dat je boek opvalt, interesse wekt en wordt meegenomen en bij een nieuwe lezer terecht komt? Ze hebben er van alles op gevonden. Vandaag las ik een berichtje waarin iemand beweert dat de beste plekken eigenlijk redelijk afgelegen zijn. Waar de kans dat iemand de rust neemt om even goed te kijken wat zo'n boek nu is. De durf opbrengt om het daadwerkelijk op te pakken en mee te nemen. bijvoorbeeld een uitzichtpunt in de natuur, een top van een berg, dat soort plekken.

Mijn volgende releases
Eind mei schrijf ik dat er een aantal lange weekends aan komt. Dat ik "de afgelopen dagen behoorlijk wat boeken geregistreerd heb. Die kan ik mooi meenemen als ik weer onderweg ben. Waar ga ik deze keer iets loslaten en wat?" En natuurlijk hoe? Ga ik het weer zo schielijk doen? Ik neem mij voor langzamerhand wat brutaler te worden.

Het is een interessante tak van sport, dat bookcrossen. Er komt heel wat psychologie bij kijken. En creativiteit hoe je dat 'loslaten' op zijn best aanpakt.

edit 16 oktober:
Ik ben enkele releases vergeten te beschrijven; ik noem ze nu maar snel: .